24 marca 2014

20 marca 2014

Autobusy, autobusy i jeszcze raz autobusy ...


Dzisiaj przyszłą do mnie koperta, dość gruba koperta, a w niej 32 kartki z autobusami :)) !
Mniejsze, większe, ładne, ładniejsze i ciut mniej atrakcyjne, ale i tak wszystkie są fajne ^^

A oto i jedna z tych kartek i autobus prosto z Jamajki !


18 marca 2014

Siemianowice


Pałac Donnersmarcków w Siemianowicach Śląskich 
(nazywany również Pałacem Mieroszewskich) – 
- klasycystyczny pałac znajdujący się 
w Siemianowicach Śląskich przy ulicy Chopina.


Budowę pałacu zapoczątkował w XVII wieku ród Mieroszewskich herbu Ślepowron, którzy byli właścicielami miejscowych dóbr od co najmniej XVI wieku. Z czasów Mieroszewskich pochodzi najstarsza barokowa część pałacu nakryta łamanym "dachem polskim". Dobra w skład których wchodził pałac zostały sprzedane w 1692 roku przez Stanisława Mieroszewskiego i stały się własnością Bogusława Hunter von Grandon, który następnie w 1718 roku sprzedał pałac Julianie Maksymilianie Coob von Neyding, po śmierci której odziedziczył go jej syn Karol Henckel von Donnersmarck. Jednak jako stałą rezydencję rodu wybrał go dopiero jego syn Łazarz Henckel von Donnersmarck. Niedługo później, w latach 1778-1789 pałac został rozbudowany poprzez dobudowanie do skrzydła północnego Mieroszewskich nowego skrzydła od zachodu. W czasie wojen napoleońskich (IV koalicja antyfrancuska) w 1807 r. pałac został splądrowany. Niedługo później około 1830 roku nastąpiła kolejna przebudowa, podczas której przebudowano kaplicę i elewacje oraz połączono północne barokowe skrzydło Mieroszewskich z nowym skrzydłem w stylu klasycystycznym od wschodu, w które wtopiono wcześniejszą wieżę bramną. W skład kompleksu pałacowego wchodziły także dwie oficyny, brama i dwa budynki gospodarcze. Założenie otaczał park. Około 1850 roku do korpusu głównego dostawiono oficynę południową (rozebraną w 1934 roku), a w 2 poł. XIX w. zmieniono m.in. klatkę schodową. Pod koniec XIX wieku Donnersmarckowie sprzedali zespół pałacowy.
W XX wieku pałac często zmieniał właścicieli. W latach 1921-1926 zespół pałacowy zmodernizowano. Jego ostatnim prominentnym lokatorem w latach 1926-1932 był Józef Kiedroń - b. minister w rządzie Władysława Grabskiego, gdy pełnił funkcję dyrektora Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura.
Władze niemieckie w czasie okupacji w latach 1939-1945 nakazały przebudować reprezentacyjne sale na małe pokoje biurowe i wybić nowe otwory okienne, przez co w znacznym stopniu zniszczono zabytkowy wystrój.

5 marca 2014

Będzin

Będzin (niem. Bendzin, ros. Бендзин) – miasto powiatowe położone w południowej Polsce, w Zagłębiu Dąbrowskim, nad rzeką Czarną Przemszą, na Wyżynie Śląskiej, we wschodniej części województwa śląskiego, na terenie Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP) i konurbacji katowickiej.
Królewski Zamek Będziński – średniowieczna warownia obronna wzniesiona przez Kazimierza Wielkiego w systemie tzw. Orlich Gniazd w Małopolsce, 4.5 km od granicy ze Śląskiem, na wzgórzu nad Czarną Przemszą; wielokrotnie niszczona, odbudowana w 1956 r.
Zamek założono na pozostałościach wczesnośredniowiecznego grodu istniejącego od XI do XIII w., na wzniesieniu na lewym brzegu Czarnej Przemszy. Początkowo założenie to stanowiła cylindryczna wieża o średnicy 10,7 m wzniesiona z miejscowego kamienia w północno-wschodniej części wzgórza zamkowego. Wejście do niej znajdowało się w trzeciej, z istniejących czterech kondygnacji. Kolejnym etapem rozbudowy zamku było wzniesienie pięciokondygnacyjnej wieży na planie zbliżonym do kwadratu o wymiarach 9 x 8,5 m, do której nieco później dobudowano budynek mieszkalny o czterech kondygnacjach, przez który prawdopodobnie prowadziło wejście do zamku. Inna koncepcja opierająca się na widoku przedstawiającym zamek na weducie Gerunga, stanowi że nie było wyodrębnionej widocznej dziś kwadratowej wieży, lecz że część zajmująca wieżę i budynek była tej samej wysokości i była przykryta jednym dachem (kasztel). Dziedziniec pierwotnie był położony o ok. 2 metry niżej niż obecnie.
Zamek górny otaczały dwa przedzielone bramami mury obwodowe, pomiędzy którymi wiodła droga prowadząca na dziedziniec. Istniejący dziś jedynie w formie resztek fundamentów zamek dolny znajdował się na zachód od zamku - posiadał dodatkowy mur obronny, czworoboczną basztę i bramę wychodzącą na północ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...